Chłopcy znad Brynicy_Zagłębie Sosnowiec

Sosnowiec – (Stadion Ludowy)  chcieliśmy już od dawna zobaczyć obiekt, ponieważ są poważne plany zbudowania nowego kompleksu przy Kresowej 1. Jeśli „Zagłębiacy” chcą awansować do Ekstraklasy to nowy kameralny obiekt jak najbardziej im się przyda. 

„Sosnowiec – krak za krokiem ”

Z historii klubu.

W 1906 roku przy hucie „Milowice” w Sosnowcu powstał klub o tej samej nazwie. Założycielami byli Aleksander Rene, Edward Michałowski i Józef Komander. Początki nie były łatwe ponieważ pierwszy z nich został osadzony w więzieniu  i posądzony o nielegalne prowadzenie klubu. Uporczywość tegoż właśnie jegomościa dało jednak efekty i w 1908 roku dostał pozwolenie na legalne prowadzenie drużyny pod nazwą  „TS UNION„. Piłkarze grali na boisku przy zbiegu ulic Swobodnej i Starososnowieckiej.(nie posiadali wówczas własnego stadionu). 

Klub rozwijał się bardzo dynamicznie ale niestety dalszą działalność przerwał wybuch I Wojny Światowej. W 1918 roku powstał TS Victoria który przyjął biało-zielone barwy a w ich składzie możemy odnaleźć takie postacie jak braci Kiepurów. Jeden z nich – Jan, zostanie w przyszłości  słynnym tenorem.

Drugi klub jaki powstaje w granicach miasta to TS Sosnowiec,(1919 rok ) rok później  przemianowany na KS Sosnowiec. Drużyna ta nawiązuje do pierwszych ekip powstałych na sosnowieckiej ziemi (KS Milowice i Union).

Dotychczasowe nazwy

• 1906 – Klub Sportowy Milowice
• 1908 – Towarzystwo Sportowe Union Sosnowiec (jako filia Unionu Petersburg)
• 1918 – Towarzystwo Sportowe Victoria Sosnowiec
• 1931 po fuzji z Towarzystwem Sportowym Sosnowiec – Unia Sosnowiec

• 1945 – Robotniczy Klub Sportowy Sosnowiec
• 1945 – Rejonowa Komenda Uzupełnień Sosnowiec
• 1948 – ZKSM Unia Sosnowiec
• 1949 – Zakładowy Klub Sportowy Stal Sosnowiec
• 1962 – Górniczy Klub Sportowy Zagłębie Sosnowiec
• 1993 – Stal Sosnowiec
• 1994 – Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji Sosnowiec
• 1994 – Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Sosnowiec
• 1994 – Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie Sosnowiec
• 2001 – Zagłębie Sosnowiec Sportowa Spółka Akcyjna
• 2004 – Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna

W 1922 działacze sportowi próbują fuzji obu klubów ale rozmowy kończą się fiaskiem. W 1931 roku po połączeniu drużyn powstaje Unia Sosnowiec.To właśnie wtedy ustalono „trójkolorową” barwę klubu. (biało-zielony od Victorii a biało-czerwony od KS).

Przed wojną wojownicy z Zagłębia Dąbrowskiego mają  duże szanse na zakwalifikowanie się  do „ligi państwowej” lecz nie udaje mi się ten wyczyn. Ekipa jest bardzo doceniana w środowisku piłkarskim a dziennikarze i sprawozdawcy  mówią o nich „eleganccy i dobrze wyszkoleni technicznie”.II wojna światowa naturalnie przerywa działalność klubu, jednak pomimo zakazów okupanta organizowane są mecze.

W 1943 są organizowane są konspiracyjne mistrzostwa w piłce nożnej. Udział biorą takie drużyny jak  CKS Czeladź, AKS Niwka, TS Zagłębie Dąbrowa Górnicza, KS Piaski, KS Jęzor. W niedługim czasie następuje kolejna zmiana nazwy  na Robotniczy Klub Sportowy Sosnowiec a gdy na czele zarządu stanął wojskowy komendant  na RKU Sosnowiec. W roku 1948 po fuzji 4 sosnowieckich klubów powstaje ZKSM Unia Sosnowiec.Następny rok to kolejna zmiana nazwy ekipy na Metal a później Stal. Już pod nową nazwą w 1949 roku piłkarze uzyskali upragniony awans do II ligi i grali tam do roku 1954. W tym roku uzyskali awans do I ligi pokonując Polonię Warszawa. Pierwszy sezon w to wicemistrzostwo Polski gdzie w decydującym meczu zremisowali z Legią Warszawa 1:1.

 

Pięknym wydarzeniem w historii klubu jest otwarcie stadionu Ludowego 21 października 1956 roku. Inauguracyjnym spotkaniem był mecz z Polonią Bydgoszcz przy ok. 30 tys. widzów. Ciekawym wydarzeniem na pewno było  w roku 1960 tournée  po Chinach.

Lata 60 i 70-te to największe pasmo sukcesów piłkarzy z Sosnowca.

Sukcesy Zagłębia w skrócie:

• Mistrzostwa Polski:
  • Wicemistrzostwo (4x): 1955, 1963/64, 1966/67, 1971/72
  • 3. miejsce (3x): 1962, 1962/63, 1964/65
• Puchar Polski:
  • 1. miejsce (4x): 1961/1962, 1962/1963, 1976/1977, 1977/1978
  • 2. miejsce (1x): 1970/1971
• Puchar Ligi Polskiej:
  • 2. miejsce (1x): 1978

• Półfinał Pucharu Karla Rappana (Intertoto): 1966/67.
• Mistrzostwo w International Soccer League, czyli promującej w Stanach Zjednoczonych piłkę nożną, czyli „europejską odmianę futbolu” amerykańskiej lidze międzynarodowej – i związany z tym udział w Finale Pucharu Ameryki tejże organizacji – 1964.

• Puchar Intertoto
  • 1963 – 3. miejsce w grupie (4:1, 1:4 – Velež Mostar, 2:0, 0:2 – Motor Jena, 1:0, 0:1 – Slovan Bratysława)
  • 1965 – 2. miejsce w grupie (2:1, 0:3 – Empor Rostock, 5:2, 0:0 – Radnički Niš, 3:0, 3:4 – VSS Koszyce)
  • 1966 – 1. miejsce w grupie, awans do półfinału pucharu (6:2, 0:3 – Hansa Rostock, 2:1, 1:0 – KSC Karlsruhe, 2:1, 3:0 – Olimpia Lublana, 1/4 finału: 3:0, 2:2 – DWS Amsterdam, 1/2 finału: 4:1, 1:6 – Eintracht Frankfurt)
  • 1967 – 1. miejsce w grupie (2:1, 4:1 – Djurgardens IF Sztokholm, 4:3, 3:1 – Wacker Innsbruck, 1:0, 0:1 – Schalke 04 Gelsenkirchen)
  • 1969 – 2. miejsce w grupie (1:0, 0:0 – SV Fürth, 3:0, 1:2 – Djurgardens IF Sztokholm, 3:1, 0:3 – Wiener SC)
  • 1970 – 2. miejsce w grupie (3:1, 1:4 – Lausanne FC,3:2, 1:3 – Olympique Marsylia, 2:1, 1:2 – AIK Sztokholm)
  • 1975 – 1. miejsce w grupie (1:0, 0:0 – Telstar Velsen, 6:0, 1:1 – Sturm Graz, 2:0, 2:1 – Holbæk Bold)
  • 1976 – 2. miejsce w grupie (1:1, 2:1 – SK Voest Linz, 5:1, 1:1 – Örebro SK, 1:2, 1:2 – Vojevodina Novy Sad)
  • 1977 – 2. miejsce w grupie (2:0, 3:0 – Lillestrøm SK, 2:0, 0:3 – Jednota Trenčín, 3:0, 3:1 –LASK Linz)

• Puchar Zdobywców Pucharów
  • 1962 – I runda (0:5, 0:0 – Újpest Budapeszt)
  • 1963 – I runda (1:2, 1:0, 0:2 – Olympiakos Pireus)
  • 1971 – I runda (3:4, 1:1 – Åtvidabergs FF)
  • 1977 – I runda (0:2, 0:2 – PAOK Saloniki)
  • 1978 – I runda (2:3, 1:1 – Wacker Innsbruck)
• Puchar UEFA
• 1972 – I runda (1:6, 1:0 – Vitória Setúbal)

Po pasmach sukcesu przyszedł trudny czas lat 80-tych.Największym sukcesem było zajęcie 5-go miejsca (1984-85)oraz ćwierćfinał Pucharu Polski (1983). W 1986 roku klub spadł do II ligi gdzie występował do 1989 roku.

Na początku lat 90-tych drużyna spadła do II, a następnie do III ligi. W 1993 roku Sąd rejonowy w Dąbrowie Górniczej ogłosił upadłość i likwidację klubu. Do końca stulecia „Zagłębie” pokonuje drogę z „piekła do nieba”. Sezon 1999-2000 to powrót do II ligi.

Początek XXI wieku to chęć powrotu do najsilniejszych.W sezonie 2007/2008 występują w Ekstraklasie gdzie zajmują ostatnie miejsce i uczestniczą w największej aferze korupcyjnej która kończy się degradacją do II ligi.

W sezonie 2014/15 „Zagłębie” awansuje do I ligi i radzi sobie w niej bardzo zacnie. Są naprawdę duże szanse na awans do Ekstraklasy w tym sezonie.

„Zagłębiacy” słynną również jako jedni z nielicznych którzy mają zgodę z Legią Warszawa która jak wiadomo jest znienawidzona w większości Polski.

Stadion Ludowy to typowo komunistyczny obiekt. W 2007 roku był modernizowany, zostało zainstalowane oświetlenie ,wyremontowane zostały szatnie, zamontowano podgrzewaną murawę oraz zadaszono jedną z trybun. Odnowienie stadionu było konieczne aby spełnić wymogi licencyjne Ekstraklasy.

 

Otwarcie stadionu 21 października 1956 mecz I ligi Stal Sosnowiec – Gwardia Bydgoszcz 1-1 (1-0)

Pierwszą bramkę na Stadionie Ludowym strzelił Czesław Uznański, napastnik Stali Sosnowiec w 7 minucie meczu z Gwardią Bydgoszcz 21 października 1956 r.

Oświetlenie: 1500 lx

Murawa: 105 × 68 z ogrzewaną płytą boiska

Pojemność:

• miejsca siedzące: aktualnie 7500
• optymalna maksymalna liczba widzów: 13 000

Adres: Sosnowiec ul. Kresowa 1.

Właściciel obiektu: Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Sosnowcu.

Rekord frekwencji: 40 000 na meczu Stal Sosnowiec – Gwardia Bydgoszcz 1-1 (1-0) – 21 października 1956